Kapliczka w całości wykonana jest z kilku elementów naturalnego kamienia piaskowego, polichromowanego, kryta daszkiem z tytan-cynku na stalowej konstrukcji. Obiekt pochodzi z 1839 roku i został ufundowany przez Martę Rokicką, ponadto stanowi ważne ogniwo w cyklu orawskich Piet od baroku po koniec XIX wieku.

Podczas prac konserwatorskich wyciągnięto plintę cokołu z ziemi poddano ją konserwacji i wyeksportowano na trwałym fundamencie. Badania stratygraficzne wykazały występowanie 2 warstw przemalowań olejnych i 1 warstwy przemalowania akrylowego. Nie zachowała się najstarsza warstwa malarska, prawdopodobnie pigment i naturalne spoiwo zostały wypłukane przez wodę. Pomiędzy warstwami olejnymi występowały zabrudzenia kamienia w formie czarnej patyny i porostów, co świadczy o kilkukrotnym przemalowywaniu obiektu szkodliwymi farbami olejnymi. Na podstawie przeprowadzonych badań podjęto decyzję o usunięciu olejnych warstw malarskich i rekonstrukcji polichromii w partii kompozycji rzeźbiarskiej Piety. Rekonstrukcję polichromii wykonano na podstawie symbolicznej kolorystycznej biblijnych przedstawień. W partii cokołowej koncentrowano się głównie na ratowaniu bardzo zniszczonej kamiennej materii. Wykonano także złocenia złotem płatkowym 23 ¾kt w technice olejnej na mikstion. Złotem pokryto koronę i krzyż Madonny. Stan zachowania daszku wymagał jego wymiany. Starą konstrukcję daszku wykorzystano poddając ją wcześniejszej konserwacji. Wykonano nowe poszycie z niekorodującej patynowanej blachy tytan-cynk zachowując tożsamą formę frontowego fartucha. Zmieniono skrzynkową formę daszku na Baldachimową.

Wykonaniem prac oraz sporządzeniem programu prac konserwatorskich i dokumentacji powykonawczej zajmowała się Firma Konserwacja Zabytków Jan Chodorowicz z siedzibą w Nowym Targu.

O odnowienie kapliczki wnioskował sołtys Władysław Szuba wraz z księdzem Proboszczem Parafii Piekielnik.