Niedziela Palmowa jest w tradycji chrześcijańskiej pamiątką przybycia Pana Jezusa do Jerozolimy. Pierwsze ślady  tej uroczystości pochodzą już z IV wieku. W Polsce obchodzona jest od średniowiecza.  Jest to również pierwszy dzień Wielkiego Tygodnia, który kończy się w Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego. Niedziela Palmowa jest, oczywiście, świętem ruchomym ze względu na powiązanie z Wielkanocą. W dniu tym wierni przynoszą do kościołów palmy wielkanocne, tradycyjne przygotowywane z gałązek wierzby (choć mogą być również plecione z suszonych traw i kwiatów), symbolizujące zmartwychwstanie i nieśmiertelność duszy. Palmy są często bogato przyozdabiane m.in. kwiatami i wstążkami.

Podczas obrzędu poświęcenia palm przyniesionych przez wiernych czytany jest ewangeliczny opis uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Jest to wydarzenie bogate w symbolikę. Na kilka dni przed męką, Jezus świadom tego, co Go czeka, przybył do Jerozolimy. Odbyło się to w uroczystej, świątecznej procesji. Jezusa witano jako króla. Był to spontaniczny odzew ludu i uczniów Jezusa na wszystko, co o Nim wiedziano i słyszano. Był to odruch wdzięczności i uznania wobec tego, co uczynił. Podczas uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy wołano z radością i przekonaniem: Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie! (Łk 19,38).
Te słowa wskazują na istotę królowania Jezusa. On przychodzi w imię Pańskie, czyli w imię Boga. Przychodzi z mocą Boga. Nie jest królem dla siebie, nie jest królem po to, by panować nad innymi dla jakiegokolwiek własnego celu. Jego władanie bowiem ma na celu dobro człowieka. Jezus przychodzi jako król, by wyprowadzać człowieka z zagubienia się w sobie, czyli z ciemności własnego egoizmu i niewoli siebie. A my, uczestnicząc w tych wydarzeniach, mamy kolejną szansę, by te prawdy lepiej zrozumieć.

Świętując Niedzielę Palmową a zwłaszcza słuchając opisu Męki Pańskiej, wchodzimy w czas Wielkiego Tygodnia. Niech te dni, przeżywanie liturgii i nasza osobista refleksja nad wydarzeniami pasyjnymi pozwolą nam bardziej odkrywać prawdę o sobie. Stańmy w prawdzie wobec wydarzeń naszego życia oraz wobec wszystkich, z którymi się spotkamy i żyjemy w naszych wspólnotach rodzinnych, w sąsiedztwie czy w pracy. Wszystko po to, byśmy stawali się lepsi…

say