Jest to jedna z najstarszych wsi orawskich, lokowana ok. 1580 roku. Malowniczo usadowiona na beskidzkich wzgórzach. Rolę osadźcy spełniła tu drobna szlachta.

Podanie mówi o szklarzu, który dawno, dawno temu wędrował ze swym warsztatem na plecach. Kiedy się potknął w miejscu, gdzie jeszcze nie było wioski, a szkło rozprysło się z brzękiem - w rozpaczy ponoć krzyknął: - To po szkle!... Płynące z beskidzkich wzgórz potoki Orawka i Bukowiński Strumyk łączą się tu w rzekę Orawa, a ta wpada do Morza Czarnego. W centrum wsi króluje murowany kościół z końca XVIII wieku, pod wezwaniem św. Rozalii. Mieszkańcy Podszkla tradycyjnie trudnią się rolnictwem i ciesielką. Niektóre rodziny przyjmowały w swoich domostwach letników jeszcze przed wojną. Grzybiarzy wabią tutejsze lasy. Z Podszkla najbliżej do Bukowińskiego Wierchu zwanego Pępkiem Świata, bo widać stąd 14 pasm górskich.